۱. حساس شدم. حساس شدم به اینکه کسی پیغام توی تلگرام، واتس آپ یا جاهای دیگه میفرسته و ۲ ثانیه بعدش آفلاین میشه و چند دقیقه بعد بر میگرده ببینه چی شده .
حساس شدم به اینکه خودم یه چیزی برای کسی میفرستم و زودی بعدش صفحه رو عوض میکنم و میرم جای دیگه ببینم چه خبره، که در وقتم مثلا صرف جویی کنم .
حساس شدم به این قضیه و گاهی شدیدا عصبانی میشم . آخه چرا، اگر سوالی میپرسم، یا حرفی میزنم چند دقیقه منتظر نمونم، شاید طرف اومد، پاسخ داد، همون موقع دنبالش رو گرفت و صحبت رو تموم کرد یا چرا ۶۰۰ تا کار رو با هم، هم تخم مرغ درست میکنم، هم چت میکنم،هم تلوزیون نگاه میکنم، هم سرم تو کتابه . حساس شدم وقتی کسی وسط چت یک دفعه آنلاینش میشه آفلاین، به اینکه متوجه بشم حواسش نیست چی میگم .
خودم هم همینطوریم، دارم میبینم . رفتار مزحکی مضحکی به نظرم میاد و از همینش هم عصبانی میشم، اینکه همه چیز رو چقدر سطحی سطحی و بدون ذره ای حساسیت میگذرونم .
این چند روز کمی تغییر اتفاق افتاد، ببینم در ادامه چی میشه .
۲. بعد از مدتی دوباره شروع به آهنگ گوش دادم، اون هم چیزی که قبلا ازش دوری میکردم . موسیقی های غمگین . موسیقی متن فیلم The Fountain رو اثر Clint Mansell گوش میدم، عجیب به حال الانم میخوره . حس میکنم میتونم باهاش کارهای پایان نامه هم انجام بدم .