اکرلیک، تمرین اول

نقاشی هم مثل هنرهای دیگه ای که میشناسم، نیازمند یادگیری تکنیک هست و استعداد داشتن به تنهایی راه به جایی نمیبره .بعضی ها معتقدن که تنها هم تکنیک رو میشه یاد داد، و قسمت دیگش مثل ایده و فکر،  بستگی به شرایط درونی فرد داره و خود فرد باید پرورشون بده .

مثل شعر که داشتن دامنه وسیع لغات به شاعرها در شعرهایی که میگن کمک میکنه، در نقاشی هم هر چه تکنیک و قدرت اجرایی بالاتری نقاش داشته باشه، طبعا قدرت و کیفیت اجرای ایده هاش بالاتر میره . در نقاشی، طراحی قوی، تاثیر بسیار زیادی روی نقاشی داره و یکی از الزامات شروع نقاشی، تمرین طراحی قبل از اون هست . 

برای کنکور عملی ارشد، کلاس نقاشی ثبت نام کردم . برای جلسه دوم باید ۲تا کار کپی کوچیک حدود 35x50 با اکرلیک می آوردم، با هدف تقویت قلم گذاری و آشنایی با تکنیک های اکرلیک . قلم زدن یا "تاش" کارکردی مثل خط در طراحی رو داره . همونطور که خط با تمرین و استمرار و نه فکر کردن، کیفیتش افزایش پیدا میکنه، تاش هم همینطور هست . امروز که کارها رو نشون استاد دادم، بیشتر مطمئن شد و تمرین های دیگه ای داد که باید در این مدت انجام بدم تا قدرت اجراییم بالاتر بره و آماده بشم . 

این اون ۲عکس، کار تمرین بودن، تجربه های اولم در اکرلیک . اکرلیک رو یه مدیومی تعریف میکنن بین رنگ روغن و آبرنگ . حلالش آب هست، جلا و جرم رنگی رنگ روغن و رو نداره از طرف دیگه خصوصیت روحی بودن آبرنگ رو هم نداره . کدر و ماتی خاصی داره که مخصوص خودش هست، زود خشک شدنش  نسبت به رنگ روغن یه خصلت خوبه. قدرت کار ترکیبی آب رنگی و تاش های غلیظ  هم داره . برای کنکور ارشد اکرلیک بهترین گزینه هست .

توی این ۲تا کار به وضوح ضعف من در هجم پردازی، تاش گذاشتن و ترکیب رنگی در جاهایی مشخصه . مثلا توی سمت راستی لباس ها هجم ندارن و یه سطح تخت به نظر میرسن، در حالی که لباس واقعی تو رفتگی، عمق داره . این به علت بلد نبودن و نداشتن تجربه هجم پردازی با چندین رنگه، در سمت چپی، بدن آدمه هم همین ضعف تکنیکی رو داره، بدن اصلا هجمی نداره و در واقع اصلا بدن نیست . تاش گذاشتن ها هم خیلی خام دستانست . 

قرار شده برای جلسه بعد روی مقواهای بزرگ تمرین طراحی فیگور با اکرلیک و رنگ پلاستیک انجام بدم، انجام کارهای بزرگ چه در طراحی و چه در نقاشی به فرد جسارت اجرایی میده و خط و تاش گذاری رو قوی میکنه .